Met mijn orthoprothese voel ik me vrijer, ook al heb ik mijn beperking

Vroeger was Andy (48 jaar) bouwvakker, maar na een werkongeval in 2010 veranderde er heel wat in zijn leven. Nu hij een aangepaste orthoprothese heeft, voelt hij zich als een kind dat gloednieuw speelgoed heeft gekregen. Ontdek zijn verhaal.

Een stalen balk lijkt als bouwvakker onschuldig. Toen het op mijn hiel viel, had ik nooit gedacht dat het zo’n impact op mij zou hebben. Het begon met een voet waar ik niet op kon staan. Na verschillende pogingen om het letsel te herstellen, werd het alleen maar erger. Mijn lichaam reageerde steeds tegengesteld aan wat we met de behandeling wilden bereiken. Daardoor werden de contracties alleen maar erger en langzaamaan ging zelfs mijn knie naar een hoek van 90°.

Nu is mijn knie volledig geplooid en heb ik dagelijks last van krampen. Tot voor kort dacht ik aan een amputatie, maar een nieuwe operatie kan leiden tot een nieuw trauma. Wat als mijn stomp dan helemaal omhoog gaat? Dat zou mijn vrijheid nog meer beperken. Ik leerde net op tijd het team van Aqtor! kennen. De orthoprothese die ik nu heb, maakt mijn leven in veel oogpunten comfortabeler.

In het begin was ik heel afwachtend. Ik was namelijk al lang op zoek naar iets dat me opnieuw vrijheid kon geven. Fysiek, maar ook mentaal. Het enthousiasme van de prothesisten sleepte me er volledig door. De mogelijkheden die ze me toonden, gaven me energie. Bij onze eerste ontmoeting probeerde ik meteen een demo-prothese uit en de uiteindelijke orthoprothese had ik veel sneller dan verwacht.

Het team hielp me opnieuw mens voelen. Ze luisterden naar mijn verhaal en erkenden mijn moeilijkheden waardoor de orthoprothese aan mijn wensen en noden voldoet. Hetgeen dat ik nu heb, is voor mij een wonder. Ik voel me als een kind dat gloednieuw speelgoed heeft gekregen.  

De eerste keer dat ik mijn orthoprothese aan deed ging er een nieuwe wereld voor me open. Ik was zo enthousiast dat ik meteen allerlei oefeningen uitprobeerde. Als je het gevoel hebt dat je eindelijk nog eens vooruit geraakt, is het moeilijk om jezelf tegen te houden. Soms werd ik dan misschien iets te onvoorzichtig. Vertel dat maar niet door aan mijn prothesist, want hij heeft me er vaak aan herinnerd om alles stap voor stap te doen. 

Terwijl ik vroeger sneller naar mijn rolstoel greep, gebruik ik nu elk excuus om mijn orthoprothese aan te doen. Al is het maar voor 10 meter. Ik voel me vrijer, ook al heb ik mijn beperking.

Door die vrijheid zoek ik nieuwe uitdagingen op. De laatste jaren haalde ik mijn energie uit rolstoelbasketbal. Dat leerde ik kennen dankzij Life On Wheels. Zij geven elke maand een sportinitiatie. Toen ik kennismaakte met rolstoelbasketbal was ik meteen verkocht. Het was een nostalgisch gevoel aangezien ik in mijn jeugdjaren ook nog basketbal speelde. Het team van Dukes on Wheels hangt goed samen en je kan je elke keer weer uitleven. Het is intensiever dan je zou denken, maar ik doe het heel graag.

Nu komt met mijn orthoprothese ook een andere droom binnen handbereik. Na een aantal jaren trainen, wil ik graag de dodentocht wandelen. Dat is iets wat ik altijd al heb willen doen, maar vroeger waren trainingen te moeilijk te combineren met mijn werk.